บินลัดฟ้าตามหาฝัน 2

มีสมาชิกในครอบครัว มาส่งที่สนามบินสุวรรณภูมิ จิรวัฒน์-นราภรณ์ ลูกชายโตมร
ลูกชายวัชชกร แต่ลูกชายปวัฒน์ ติดสอบ มาส่งแม่ไม่ได้




6 ตุลาคม

ออกเดินทางจากสนามบินสุวรรณภูิมิ 8.55 pm. โดย Jet Airways 67
ถึง Mombai(BOM)เป็นเวลาท้องถิ่น 11.40 pm. ใช้เวลาเดินทาง 4 ชั่วโมง
15 นาที และพักผ่อนในสนามบิน BOM 2 ชั่วโมง

มาถึงที่นี่ดึกเกินไป ไม่ได้เก็บภาพเลย ตาก็คอยแต่จะหลับตลอดเวลา 2 ชั่วโมง
แป๊บเดียว เพราะเช็คนั่น เช็คนี่ตลอดเวลา อีกทั้ง นั่งรถบัสไปขาออกด้วย
อยู่คนละที่กัน เผลองีบไปนิดหน่อย ก็ถึงเวลาต่อแถว เพื่อขึ้นเครื่องไป LONDON

ออกจาก BUMBAI เวลา 1.45 am. วันที่ 7 ตุลาคม โดย Jet Airways 120
ผู้โดยสารส่วนมากเป็นชาวอินเดีย ชาวตะวันออกกลาง ชาวยุโรปมีนิดหน่อย
คนไทยมีนิดหน่อย แต่ไม่แน่ใจ เพราะไม่มีใครพูดภาษาไทยกับฉัน

แต่มีสาวไทยคนหนึ่ง อายุประมาณ 25ปี หน้าตาสะสวย เดินเข้ามาทักทายฉัน
เธอคงแน่ใจว่าฉันเป็นคนไทยแน่นอน บุคคลิกของฉัน เป็นหญิงไทยใจงามแน่เชียว
เธอบอกว่า เดินทางมาคนเดียวจะต่อ flight บินไปที่ทวีปแอฟริกาใต้
เมืองโจฮันเนสเบริก เป็นครั้งแรกของเธอที่เดินทางคนเดียวคุยกันนิดหน่อย
แล้วเราก็แยกทางกันไปที่ Gate ของแต่ละคน

ตอนที่เดินผ่าน Gate คนอื่นๆ ผ่านตลอด พอถึงฉัน กลับถามตั้งหลายคำถาม
อาศัยหน้าตาซื่อๆก็เลยผ่านขึ้นเครื่องมาได้ แต่ว่า เป็นเที่ยวบินที่ฉันเมาเครื่องบิน
เพราะว่าหลับตลอดเป็นเวลานานไม่ได้กินอะไรเลย ไม่มีใครปลุกกินอาหารที่เสริฟ
ตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาหลับของคนอื่น โอ้อนิจจา ฉันรู้สึกปวดหัว ท้องว่าง และอาเจียน
ดีนะวิ่งเข้าห้องน้ำทันท่วงที ไม่เช่นนั้นน่าดูเลยละ แอร์โฮสเตสคนสวยก็ใจดี ช่วยเหลือ
หายาให้กิน หาน้ำอุ่นๆให้ดื่ม 9ชั่วโมง 30นาที ใน flight นี้ ถึง LONDON(LHR)
เวลา6.45 am. เป็นเวลาในท้องถิ่น รู้สึกดีใจอย่างมากที่ถึงสนามบิน
จะได้พักจริงๆ บนพื้นดิน แม้จะไม่ได้ออกจากสนามบินก็ช่างเถอะ

ท่าอากาศยานลอนดอนฮีทโธรว์


ท่าอากาศยานลอนดอนฮีทโธรว์ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของเมืองฮิลลิงดอน ห่างจากตัวเมืองของกรุงลอนดอนประมาณ 24 กิโลเมตร (15 ไมล์) เป็นหนึ่งในสามของท่าอากาศยานที่อยู่ในเขตของกรุงลอนดอนและปริมณฑล อีกสองแห่งก็คือ ท่าอากาศยานลอนดอนซิตี้ และท่าอากาศยานลอนดอนบิ๊กกิงฮิลท่าอากาศยานลอนดอนฮีทโธรว์

ท่าอากาศยานลอนดอนฮีทโธรว์มีทางวิ่งขนานกัน 2 ทางวิ่ง ตามแนวทิศตัวออกและทิศตะวันตก และ มีอาคารผู้โดยสาร 4 อาคาร โดยอาคารที่ 5 กำลังก่อสร้าง และยังมีแผนปรับปรุงอาคารผู้โดยสารฝั่งตะวันออกใหม่ รวมทั้งเพิ่มทางวิ่งอีกหนึ่งเส้นทางด้วย


ถึงสนามบิน เข้าห้องน้ำ ล้างหน้า ล้างตา รู้สึกดีขึ้น หาอาหารรับประทาน มองดูที่ตู้
อาหารเห็นอาหารกล่อง มีข้าวจ้าวด้วยและมีเนื้อไก่หมัก และมีผักวางอยู่ข้างบน
ตัดสินใจหยิบกล่องนี้แหละ แล้วเดินไปหยิบน้ำขวด สิ่งของทั้งหมดวางลง
บนถาด จ่ายเงินใบละ 20$ US.ได้เงินทอนมาส่วนหนึ่ง ไม่รู้เท่าไร หิวมากเลย

ฉันเดินดูสินค้า ที่มีอย่างหลากหลาย แต่ไม่กล้าซื้อ เทียบกับเงินบาทแล้วใจหาย
มากโขอยู่ ก็เลยขอชมเฉยๆ ก็ไม่มีใครว่านะเดินกลับไปกลับมาจนเหนื่อย นั่งพัก
และงีบหลับพักใหญ่ๆ ทำเช่นนี้ 2 - 3 รอบ และแล้วก็ครบ 6 ชั่วโมงที่รอคอย
ถึงเวลาต้องเดินไป Gate นั่งรอหน้า Gate มีชาวยุโรป เป็นส่วนมาก คงเดินทาง
ไปเยี่ยมญาติ เพราะเป็นช่วงเวลาวันขอบคุณพระเจ้า Thankgiving day
เจฟ บอกว่า จะมีญาติเดินทางใน flight เดียวกันกับฉัน หวังว่าญาติคนนั้น
คงสังเกตุเห็นหญิงไทย คนนี้



ฉันออกเดินทางจาก ท่าอากาศยานลอนดอนฮีทโธรว์ เมื่อเวลา 1 pm.โดย
แอร์แคนาดา ใช้เวลา 7 ชั่วโมง 35 นาที ถึงสนามบินออตตาวา เวลา 3.35 pm.
เวลาในท้องถิ่น ใน flight นี้ รู้สึกว่าจะมีสุขภาพแข็งแรงดี ดูหนัง 2 เรื่อง
แล้วเผลองีบหลับไป เฮ้อ สิ้นสุดการเดินทางเสียที ฉันถูกแยกให้ไปสัมภาษณ์พิเศษ
ให้ไปที่ด่านตรวจคนเข้าเมือง เพื่อประทับตราเข้าเมืองในฐานะนักท่องเที่ยว
ถามหลายประโยค แต่ฉันเข้าใจและตอบได้ คุยได้นิดหน่อย รู้สึกดีใจ
อีกทั้งคนสัมภาษณ์ ก็เป็นเจ้าหน้าที่ทหารผู้หญิงที่ใจดี

ผ่านด่านออกมารับกระเป๋าเดินทาง ยกขึ้นรถเข็น
ค่อยๆ เดินออกมามองหาคนที่มารอรับ นั่นไง คนนั้น
รู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง

วันแรกในออตตาวา ฉันพักในโรงแรมใกล้สนามบิน ชื่อ day's Inn.
ไม่มีพนักงานบริการ เหมือนในเมืองไทย ลูกค้าต้องช่วยเหลือตนเอง
หิ้วกระเป๋าใส่รถเข็น แล้วเดินไปหาห้องที่มีกุญแจอยู่ในมือ



อาหารมื้อแรก ใน ออตตาวา คือ ผัดไทย และ ซุบ อุณหภูมิคืนนี้ 8 องศาเซนเซียส
ฉันอยู่ในห้อง อบอุ่น มีฮีทเทอร์ เปิด ปรับอุณหภูมิ 20 องศาเซนเซียส
แล้วก็หลับสนิท อย่างมีความสุข