ถึงป้ายบอกถนน ทางเลี้ยวเข้าเส้นทางที่บ้านบ้าน ของเรา
ถนนเส้นนี้ ลาดชันลงไป มีบ้านหลังใหญ่ๆ ทั้งสองข้างทาง แต่ส่วนมาก
จะแบ่งห้องให้เช่า เป็นห้องชุด มีห้องนอน ห้องรับแขก ห้องครัว และห้องน้ำ
เจ้าของบ้านอยู่เองค่อนข้างน้อย
เป็นครั้งที่สอง ที่มาอยู่ที่บ้านหลังนี้ รู้สึกเป็นบ้านของตัวเองจริงๆ
ก็ฉันกำลังใช้ชีวิตอยู่ในความฝัน และก็เป็นความฝันที่เป็นจริง
ต้นเดือนเมษายน ฤดูหนาวกำลังจะหมดไป วันที่ฉันมาถึงยังมีหิมะ
กองอยู่ข้างทางนิดหน่อย ยังละลายไม่หมด คุณเจฟ บอกว่า
เป็นหิมะเมื่อ 2 วันที่ผ่านมา
ถึงแม้ว่าหิมะจะเริ่มหมดไป แต่ลมก็ยังพัดแรงจนแสบตา ต้องใส่แว่นตากันแดด กันลม
หนาวลม จับใจ ก็ต้องอยู่แต่ภายในบ้าน เปิด heather เหมือนเดิม ทำงานในcomputer
และกินขนม กาแฟ อีกทั้งผลไม้ เตรียมไว้สำหรับตัวเอง
รอจนถึงตอนเย็น คุณเจฟกลับจากที่ทำงาน จึงได้เปลี่ยนเป็นมาพักผ่อนในโรงรถ
ซึ่งคุณเจฟใช้เป็นสถานที่ ตกแต่งรถแข่ง จะเอารถรุ่นเก่าๆ มาตกแต่งแล้วเอาไปแข่ง
ในสนามแข่งรถ ซึ่งคุณเจฟและเพื่อนชอบเป็นชีวิตและจิตใจ
ฉันก็เข้ามาเดินชมนั่นชมนี่ไปตามเรื่อง ไม่ความรู้เรื่องรถสักนิด แต่อากาศในโรงรถ
อบอุ่นดี ข้างนอกเย็นมาก
ภาพติดฝาผนัง เป็นภาพที่คุณเจฟกำลังเข้าสนามแข่งรถ ดูดีเชียวนะ
คุณ BOB เพื่อนของคุณJeff ที่ชอบตกแต่งรถและแข่งรถ เป็นงานอดิเรกเหมือนกัน
ชอบที่จะมาตกแต่งรถด้วยกัน ช่วยกันบ่อยครั้งหลังจากเลิกงาน
รถคันโปรดของคุณBOB
สองหนุ่ม สุดหล่อ ช่วยกันเอารถแข่ง ขึ้นรถตู้ (รถแข่งขับบนถนนไม่ได้)
สองหนุ่ม ช่วยกันทำงาน ฉันเป็นฝ่ายเก็บภาพ และทำเท่ห์ ไปเรื่อยๆ
บ้านหลังนี้ ฉันเคยเขียนบทความไว้ครั้งก่อน ในปีที่แล้ว ชื่อว่า
"บ้านน้อยหลังนี้สุขีเสียจริง" ค่ะ ลองอ่านดูนะคะ
http://jarunyawong.blogspot.com/2010/05/blog-post.html
