28 April 2011
ระยะทางอีกไกล กว่าจะถึง Canada
ออกจากเมือง Waynesboro มาตามเส้นทางสายรอง
หลีกเส้นทางหลักที่คาดว่าทอร์นาโดผ่านเมื่อคืนนี้ ไม่อยากจอดรถนอนรอทางเปิด
จึงต้องลัดเลาะไปตามเมืองเล็กๆ
ก่อนจะถึงเส้นทางหลัก เราต้องเดินทางเส้นทางใหม่ตัดลัด ผ่านเมืองเล็กๆ
มีทิวทัศน์สวยงามมากทุ่งหญ้าเขียวขจี ตัดเสมอกัน ประชาชนส่วนมากคงทำไร่
มีบ้านอยู่บนเนินเขาย่อมๆ ห่างกันเป็นระยะๆ
แต่ก็มีย่านใจกลางเมือง ชื่อว่าเมือง Culpeper แต่ยังอยู่ในรัฐ Virginia
ฉันนั่งหลับบ้างตื่นบ้าง ไม่มีคำบรรยายอะไรมากมาย
ยามตื่นก็รีบเก็บภาพเอาไว้ หนทางไกลแสนไกล ไปเรื่อยๆ
เข้าไปในตัวเมือง Culpeper downtown ฉันได้เห็นแค่บางส่วน
แวะเข้าไปเดินเล่นใน Walmart ซื้อสินค้าบางอย่าง หิวด้วยละ
ซื้อขนมปัง
ภาพข้างล่างนี้ฉันไม่เห็นด้วยตัวเองหรอกนะ เอามาจากwebsite แต่เป็นบรรยากาศที่เมืองนี้
เหนื่อยนักแวะพักที่ริมทาง ถึงเส้นทางสายหลักและเปลี่ยนไปมา จำไม่ได้
ถึงตรงนี่้ไม่รู้ตรงไหน พักที่นี่ประมาณ 30 นาที
เดินทางบนเส้นทาง หมายเลข 476 เรื่อย ขึ้นลงบนภูเขา หลายลูก ลอดถ้ำใต้ภูเขา
เสียค่าผ่านทางหลายครั้ง และต้นไม้เริ่มไม่มีใบ ความเขียวชอุ่มเริ่มหายไป
อากาศก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไปเข้าเขตมีภูมิอากาศหนาวเย็น
ต้องเพิ่มปริมาณเสื้อผ้ากันหนาว รู้สึกเย็นจับใจ ใกล้เข้าสู่เขตCanada แล้วซิ
ได้รับคำตอบว่ายัง เหลืออีกไกล คงต้องพักกลางทางอีกครั้งบนเขาลูกนี้
ต้องหาที่พักสักแห่งหนึ่งให้ได้ก่อนจะดึกไปกว่านี้
ชั่วโมงต่อมา เริ่มมืดสนิท ที่จริงแล้ว เวลา 1 ทุ่ม ยังมีแสงรำไรบนเส้นทาง
แวะหาที่พักแต่หลงทางเข้าไปในหมู่บ้านเล็กๆ มีแต่ทุ่งนา ไม่มีโรงแรมพัก
ก็เลยกลับมาบนเส้นทางหลักอีกครั้ง เจอที่พักริมทาง เห็นแผนที่บริเวณที่พักระหว่างทาง
จึงได้โทรศัพท์ถามโรงแรม อีก 15 กิโลเมตรก็จะถึงที่พักที่ดีๆ มีน้ำร้อนๆ ให้อาบ
รู้สึกดีใจที่จะได้พัก ในที่สุดคืนนี้เราพักค้างคืนที่ white heaven
ท้องฟ้าเริ่มมืดสนิท ในหุบเขา มีแต่ต้นไม้ที่ไม่มีใบเต็มไปหมด
ขอพักก่อนนะ แล้วจะเล่าต่ออีกวันพรุ่งนี้ เมื่องแสนสวย white heaven
